توریسم و گردشگری

عطر گل های بهاری… قطرات شبنم…

قدم زدن میان طبیعتی زیبا و ناب در سرزمین گل های دنیا، هلند، حس و حالی دارد وصف نشدنی و خارق العاده.

جنگل های انبوه، دیدار از آبشار های خروشان، چشمه های گوارا، پارک های خوش آب و هوا، دریاچه های زیبا و بکر، کوه های سر به فلک کشیده همه و همه از مقاصد محبوب برای گردش و تفریح در طبیعت هستند.

برخی از کشورها برای جذب توریست و ایحاد فضایی مدرن در عین حال آمیخته با طبیعت دست به ساخت پارک و باغ های گل زده اند. بعضی از این باغ های گل شهرت جهانی پیدا کردند و توانستند در طی چند سال به مهم ترین قطب گردشگری کشورشان تبدیل شوند، از جمله ی این باغ ها می توان به بزرگ ترین باغ گل که در دبی ساخته شده با نام باغ گل معجزه دبی | بزرگترین باغ گل دنیا  و باغ های گل هلند اشاره کرد.

باغ گل کوکنهوف ۳۲ هکتار مساحت دارد و هر سال در زمستان حدود ۷۰۰ هزار پیاز لاله را در آن می کارند تا بهاری رنگارنگ را برای گردشگران به ارمغان آورند. در کل ۸۰۰۰ گونه مختلف لاله در این مکان کاشته می شوند.

_از معروف ترین باغ های دنیا است.

_از زیباترین باغ های گل جهان به شمار می آید.

_یکی از برترین پارک های کشور هلند است.

_تمامی گل های باغ با دست و بدون کمک ماشین آلات کاشته می شوند.

تمامی گل ها هنرمندانه و با برنامه ریزی بسیار دقیق کاشته و مورد بهره برداری قرار می گیرند. کوکنهوف در سال ۲۰۱۷ میلادی از ۲۳ ماه مارس تا ۲۱ ماه مه ( ۴ فروردین تا ۱ خرداد) باز می شود. البته برخی مواقع به دلیل شرایط نامساعد جوی این جشنواره گل از اواسط اردیبهشت ماه آغاز به کار می کند و علاقمندان می توانند از زیبایی هایش لذت ببرند و تنها ۸ هفته در فصل بهار فرصت هست تا از این بهشت زیبا لذت ببرید.

در میان باغ کوکنهوف پر است از راه های پر پیچ و خم که با تعداد زیادی لامپ رنگارنگ آرائیده شده اند و با جذابیتشان بازدیدکنندگان را تشویق می کنند که در میان گل های رنگارنگ قدم بزنند، این راه های پیچ در پیچ بر گرفته از معماری انگلستان است.

بخاطر ساختارهای غاری، در گذشته های دور آن صومعه آیری وانک نامیده شده است. اما . بر اساس روایات، آن در سالهای آغازین اعلام دین مسیحیت به عنوان دین رسمی در ارمنستان (اوایل قرن چهارم میلادی) بنا نهاده شده است. صومعه گقارت ازمهمترین مراکز معنوی و فرهنگی ارمنستان در قرون وسطی بوده است که در آن علاوه بر ساختارهای عبادی، مدرسه کلیسایی، کتابخانه، محل تالیف کتب خطی، و حجره‌های متعددی که در دل صخره حفره شده‌اند، برای سکونت راهبه‌ها وجود داشت.

در سمت غرب و خارج از باروهای این صومعه باستانی برجای مانده، کلیسای کوچکی قرار دارد که به اندازه نصف در دل صخره حفر شده و کتیبه‌های اهدایی از قرون دوازدهم و سیزدهم بر روی دیوارهای آن حکاکی شده‌ است. در قرن سیزدهم مجموعی اصلی صومعه ایجاد شده است که شامل کلیسای اصلی (کاتوقیکه)، ایوان مجاور، دو کلیسای حفر شده در دل صخره، آرامگاه و خانه‌ کلیسایی و حجره‌هایی در اندازه‌های مختلف می‌شود. همه اینها از سمت شمال توسط صخره‌های عمودی و بلند احاطه شده است و از طرفین دیگر توسط باروهایی سنگی احاطه شده است. بعدها (قرن هفدهم) در مجاورت باروها، ساختمان‌های مختلف اقتصادی و مسکونی ساخته شده ‌است.

طبق کتیبه موجود بر بالای ورودی غربی، کلیسای اصلی در سال ۱۲۱۵ در روزگار خاندان زاکاریان بنا شده است. سبک داخلی آن از ویژگی‌های هنر معماری قرون دوازدهم و سیزدهم می‌باشد. به خصوص ساق گنبد و دروازه ورودی جنوبی از تزئیناتی غنی برخوردارند. ایوان کلیسای کاتوقیکه در سالهای ۱۲۲۵- ۱۲۱۵ میلادی ساخته شده است. دوره دوم ساخت و ساز گقارت که دوره مهمتر نیز می‌باشد، از اواسط قرن سیزدهم شروع می‌شود، وقتی پس از خرید صومعه توسط پروش حاکم (Prosh) از خاندان زاکاریان ها، او به ساخت بناهای حجاری شده در دل صخره مبادرت کرد. گقارت در بین ساختمان‌های ایجاد شده در دل صخره در جهان جایگاه به خصوصی دارد. در مجاورت کلیسای اصلی در ارتفاعات مختلف صخره شمالی، گروهی کامل از سازه‌های معماری که هم ارزش با هنر ساختمانسازی روی زمین می‌باشند، حفر شده است و در پایین آن دو کلیسای نه چندان بزرگ و یک ایوان و در بالا آرامگاه و خانه کلیسایی ستونی قرار دارند. کلیسای اول که در شمال غرب ایوان کلیسای اصلی قرار دارد، از دهه ۳۰ قرن سیزدهم تا سال ۱۲۵۰ میلادی ساخته شده است. کلمه “گالدزاگ” – نام معمار کلیسا – بر روی مربعی که حامل گنبد می‌باشد، حکاکی شده است. در سال ۱۲۸۳ دومین کلیسا و ایوان آن در دل صخره حفر شده و ایجاد گردید و احتمالا ایوان آرامگاه اجدادی خاندان “پروشیان” بوده است. بین طاقهای کمانی ایجاد شده در راستای محور ورودی ایوان، سر گاو نر کنده‌کاری شده است که دو شیر در زنجیر را نگه می‌دارد. کمی پایین‌تر از آن، عقابی با بالهای گسترده و گوسفندی در چنگال‌هایش به تصویر کشیده شده است. گمان می‌رود که آن علامت اجدادی خاندان “پروشیان” می‌باشد. کلیسای دوم به سبک “تالارهای گنبددار” تعلق دارد. چه دیوارهای کلیسا و چه دیوارهای ایوان پوشیده از نقش برجسته‌های کنده‌کاری شده است (نقش برجسته تصور آدمی، پرندگان، بافت‌هایی با جنبه‌های مختلف هندسی و گیاهی). در سال ۱۲۸۸ میلادی در بالای صخره آرامگاه-خانه کلیسایی– “پاپاک” فرزند “پروش” حاکم (Prosh) و همسر او “روزوکان” ساخته شده است. صلیب‌سنگ‌های متعددی با حجاری‌های زیبا و حجره‌های حفری شده در دل صخره در اطراف صومعه وجود دارند.بعضی از غارها نیز اهمیت دفاعی داشته‌اند و به اسامی قهرمان‌های مردمی نامیده شده‌اند. مورخ “مخیتار آیریوانی” در قرن سیزدهم در اینجا زندگی کرده است.

همچنین شما می توانید داخل کلیسای جامع اصلی که در سال ۱٢۱۵ ساخته شده است، شمع روشن کنید. هنگامی که در گقارت هستید روبانهای گره زده شده بر روی درختهای اطراف رودخانه و صخره های با اثرات خون قربانی شده ها را ملاحظه می کنید. روبانهای گره زده شده نمایانگر آرزوها هستند. صخره های مخصوص قربانی وقتی که شخصی گوسفند یا مرغی برای قربانی کردن می آورد، مورد استفاده قرار می گیرد.این ها سنت های مسیحی نیستند آنها به دوران باستان بر می گردند. وقتی که ارامنه تحت تأثیر ایرانیان و دین زرتشتیان قرار داشتند. ما مطمئن هستیم که شما با زیبایی طبیعت اطراف متحیر می شوید.